O książce: rok / Dawno, dawno temu był sobie chłopiec. Był chłopcem wyjątkowym i tym różnił się od innych dzieci, że w ogóle nie mówił, bo jego własny język w ogóle mu nie był posłuszny. A gdy inne dzieci, jego rówieśnicy, całymi dniami żarliwie wymachiwali językami i gawędzili, on milczał, bo w ogóle ich nie słyszał. Ten chłopak był bardzo bystry i spostrzegawczy. A poza tym mógł tak bardzo marzyć Przychodziły mu do głowy różne zabawne historie. Uwielbiał im opowiadać, ale niestety nikt ich nie słyszał, bo to były historie w jego głowie. Dzieci wiedziały, że jest inny, ale nie śmiały się z niego, bo był bardzo życzliwym chłopcem. A ponieważ nie mogli z nim rozmawiać, przeważnie trzymali się od niego z daleka. Dlatego prawie cały czas spędzał sam.